weer terug....
Door: Gert Arkema
Blijf op de hoogte en volg Gert
16 Juni 2018 | Nederland, Veenendaal
Je zou moeten stoppen op de top van de ervaring, dus eigenlijk zou ik na gisteren, nee eergisteren alweer helemaal niks meer moeten schrijven. Maar net als bij een boek willen jullie natuurlijk weten hoe het afloopt. Ja, het loopt inderdaad af, het loopt goed af, maar de spanning is er ook knap af.
Na de feest- annex afscheidsavond van donderdag hebben we in de keuken van de kerk met Misja, Alex en Julia tot een uur of half elf nog nagepraat over hoe het was en hoe het was gegaan, daarna moesten we rap gaan slapen want de wekker zou om 03.30 gaan. Het vliegtuig zou om 06.30 gaan en met een halfuurtje tandenpoetsen, een dik uur rijden naar het vliegveld en een uur vantevoren inchecken hadden we onze tijd wel nodig. En zo vertrokken we nog in het donker met de bus van Misja richting Cherson. De zon kwam op toen we de Dnepr kruisten (het is een erg brede rivier) om vervolgens bij het station rechtsaf richting luchthaven te rijden. Nou ja luchthaven; het vliegveld is wel groot, maar het vertrekgebouw is effectief van het formaat station Deventer. Dankzij de megalomane opzet uit de Sovjettijd met twee galatrappen links en rechts in de vertrekhal die naar duistere burelen leiden oogt het gebouw aan de buitenkant als zeg station Rotterdam.
We nemen hartelijk afscheid van Misja, Alex en Julia, het is bijzonder te merken hoe je in één week en ondanks de taalbarriere zo veel dichter bijelkaar komt. Het 'Gos zegen' en 'tot ziens' klinkt naar Alex en Julia meer als 'tot zometeen', want Alex zal vanaf eind Augustus een jaar in Kampen studeren en dan laat hij Julia natuurlijk niet achter. Na een laatste keer omdraaien en zwaaien gaan we door de controle en zien we elkaar niet meer. Gelukkig staat het vliegtuig al klaar, dan hebben we dat halve uur voor vertrek nog wat te kijken. Maar dan mogen instappen en dan taxiën we tussen wat helikopters en afgedankte Antonov tweedekkers naar de startbaan. De rest van de reis is niet heel boeiend; een dik uur vliegen naar Kiev Borispol, twee uur niksdoen tot de vlucht naar Amsterdam vertrekt. Ja we kunnen nog wel even een ontbijtje halen en deze keer komt het eten op tijd voor vertrek. Drie uur later staan we onwennig elkaar aan te kijken op Schiphol en zijn op weg naar de trein. Wat een contrast met het land waar we juist vandaan komen, dat wordt wennen. En bijslapen natuurlijk.
Dus als je een van ons voor, tijdens of na de dienst komende zondag wazig ziet kijken, dan zitten we eventjes met ons hoofd in Tavries'ke. Of we slapen nog half.
Groeten van Gerrit, Simone, Henry, Renske, Jan en Ghert.
Na de feest- annex afscheidsavond van donderdag hebben we in de keuken van de kerk met Misja, Alex en Julia tot een uur of half elf nog nagepraat over hoe het was en hoe het was gegaan, daarna moesten we rap gaan slapen want de wekker zou om 03.30 gaan. Het vliegtuig zou om 06.30 gaan en met een halfuurtje tandenpoetsen, een dik uur rijden naar het vliegveld en een uur vantevoren inchecken hadden we onze tijd wel nodig. En zo vertrokken we nog in het donker met de bus van Misja richting Cherson. De zon kwam op toen we de Dnepr kruisten (het is een erg brede rivier) om vervolgens bij het station rechtsaf richting luchthaven te rijden. Nou ja luchthaven; het vliegveld is wel groot, maar het vertrekgebouw is effectief van het formaat station Deventer. Dankzij de megalomane opzet uit de Sovjettijd met twee galatrappen links en rechts in de vertrekhal die naar duistere burelen leiden oogt het gebouw aan de buitenkant als zeg station Rotterdam.
We nemen hartelijk afscheid van Misja, Alex en Julia, het is bijzonder te merken hoe je in één week en ondanks de taalbarriere zo veel dichter bijelkaar komt. Het 'Gos zegen' en 'tot ziens' klinkt naar Alex en Julia meer als 'tot zometeen', want Alex zal vanaf eind Augustus een jaar in Kampen studeren en dan laat hij Julia natuurlijk niet achter. Na een laatste keer omdraaien en zwaaien gaan we door de controle en zien we elkaar niet meer. Gelukkig staat het vliegtuig al klaar, dan hebben we dat halve uur voor vertrek nog wat te kijken. Maar dan mogen instappen en dan taxiën we tussen wat helikopters en afgedankte Antonov tweedekkers naar de startbaan. De rest van de reis is niet heel boeiend; een dik uur vliegen naar Kiev Borispol, twee uur niksdoen tot de vlucht naar Amsterdam vertrekt. Ja we kunnen nog wel even een ontbijtje halen en deze keer komt het eten op tijd voor vertrek. Drie uur later staan we onwennig elkaar aan te kijken op Schiphol en zijn op weg naar de trein. Wat een contrast met het land waar we juist vandaan komen, dat wordt wennen. En bijslapen natuurlijk.
Dus als je een van ons voor, tijdens of na de dienst komende zondag wazig ziet kijken, dan zitten we eventjes met ons hoofd in Tavries'ke. Of we slapen nog half.
Groeten van Gerrit, Simone, Henry, Renske, Jan en Ghert.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
